پیام تبریکه محمد عظیم الفتی به مناسبت از روز جهانی زن

با کمال مسرت 8 مارچ روز فرخنده بین المللی زن را بکافه زنان و مادران ارجمند تبریک و تهنیت عرض میدارم و موفقیت های مزید شان را در تربیت فرزندان سالم و مفید از خداوند متعال آرزو دارم.
زن مرکز مهر و محبت و مظهر عشق و عاطفه و بحیث دختر گل سرسبد فامیل ها است.
امروز تمام پیشرفت ها و ترقی های بشر و مشعل مدنیت که از کران تا کران کیتی پرتو افگن است همه از برکت و مولود این جنس لطیف است. این جنس لطیف است که در دامن شفقت او مردان بزرگ پرورش و تربیه میابند.
ما امروز حس میکنیم که افغانستان آهسته آهسته قدم در شاهراه تعلیم و تربیه گذاشته یک زندگانی نوین آغاز کرده است . برای همه زنان به ویژه زنان افغان است تا در پرتو چراغ دانش به مسئولیت خویش در برابر جامعه پی برند و نباید یک وجود عاطل و بیکار باشند .

از فرصت و موقع استفاده کرده علم و معرفت بیاموزند از برکت آن مشعل فروزان زندگانی خود و اطرافیان خود را روشن سازند. زن ها وظیفه خیلی سنگین را بدوش دارند.
آنچه برای زن لازم است درک حس مسئولیتی است که در مقابل خدا ، خانواده و اجتماع دارد و باید جهت اجرای وظایف و تکالیف طبیعی خویش در دنیای آفرینش دامن همت و مجاهدت برکمر گیرند.
امروز ما خیلی خوشبختیم که میتوانیم به افتخار از روز بین المللی زن در افغانستان تجلیل بعمل آوریم.
آرزو دارم که تجلیل از این روز تنها بحرف نباشد بلکه این تجلیل در سراسر کشور به نحوی صورت گیرد که در زندگی زنان تحولی محسوسی وارد آورد و به یک قسمتی از مشکلات عظیم زنان افغانستان خاتمه بدهد و هم روشنی محسوس در حیات آینده زنان وطن انداخته شود.
یک بار دیگر با تمنای بهتر شدن حالت مادی و معنوی زنان محترم که عهده دار اولی تعلیم و تربیت اجتماع و بهبود خانواده اند.برای زنان محترم تجلیل این روز خجسته 8 مارچ روز بین المللی زن را از صمیم قلب تبریک گفته و پیروزی شانرا در تقدیم فرزندان صالح برای مردم جهان و به ویژه افغانستان از خداوند بزرگ التجا میکنم.

نویسنده:محمد عظیم الفتی

؟زنده گی چیست

زنده گی همچون بحر بی کران و ناشناخته ،اسرار آمیز و با معانی بسیار ایست که هر چه در آن جستجو و پژوهش کنیم باز هم کم است . چه خوب است حرکت کنیم و کمی در این مورد تفکر نمائیم که زندگی چیست، و در آن چی باید کرد ؟

باید دانست که زنده گی زیباست ، عشق ،محبت ،الفت زیباست،معرفت ، حقیقت و معنویت زیباست.
زنده گی عشق است و محبت است ،معرفت است وحقیقت.
زنده گی بعد مادی و معنوی دارد.
بعد مادی یعنی مادیات ،اموال و آروز ها و خواسته های مادی دنیوی است

در زنده گی انسانها آرزو ها و خواسته ها ،امیال ،کاستی ها ،عقده ها و سنت های که بعضی به گذشته و بعضی به آینده تعلق دارد مانع بزرگی هستند که ما را به مستی و خواب غفلت ویا به اصل زندگی که عبارت از عشق ، محبت الفت ،معرفت و حقیقت است می رساند

بعد مادی دارای جهات مثبت و منفی است، اگر در زندگی خویش از بعد مادی به جهت مثبت استفاده کنیم رستگار و کامیاب می شویم . لذت زندگی که اصل عشق ، محبت ، الفت ، معرفت و حقیقت است . زمان به آن پی می بریم که به جهت مثبت حرکت نموده و آنچه را که خداوند (ج) امر فرموده انجام دهیم و عشق را در وجود خود جا دهیم و زمان می توانیم از این لذت مستفید شویم که به عشق خداوند رسیده و به حقیقت برسیم ،زمان به حقیقت رسیدیم ، اصل مزه زندگی را میابیم و به زندگی اصلی که نه در آن غم ، رنج و مشقت است می پیوندیم

اگر به استقامت منفی حرکت کنیم و از اوامر خداوند نافرمانی کنیم . پس پیرو شیطان شدیم نه به معنی زندگی پی خواهیم برد نه به عشق و محبت ، الفت ، معرفت و حقیقت ، پس در آنصورت ، زندگی به معنی بیهودگی ، بازی و همه باطل است

ای وای مردم در این دنیا همه چیز گزرا و بی ارزش است ،آنچه در این دنیا با ارزش است وجود خود شما است ، وجود که می تواند با عشق ،محبت ،الفت ، معرفت و حقیقت جاویدان شود

عشق و محبت و الفت پاک ، احساس و تسکیه نفس زیباست ، تمام نیکی و احساسات پاک در درون شما نهفته است ،آنرا باید جست و جو کنیم ، همه چیز در درون ماست ولی توجه و امید مان به بیرون است ، بیایید در پی رشد وجود خویش شویم ، زندگی و تمام زیبائی ها و لذت هایش نباید ما را مست کند باید با خود فکر کرد ، از خود شروع کنیم ، هیچ وقت دیر نیست ، خودمان باید خلق کنیم ،زندگی را نظر به دساتیر الهی تعریف کنیم

زنده گی یک هدیه و امتحان است ،گاهی در فراز ،گاهی در نشیب ، زمانی در سختی ، زمانی در نرمی ، گاهی در شادی و گاهی هم در غم می گزرد.
در این میان فراموش نباید کرد که زنده گی را از حال شروع کنیم و برای رسیدن به اوج توجه کنیم تا با سنگهای غفلت نلغزیم و با دستگیره مثبت محتاطانه حرکت کنیم تا عاقبت منجر به کامیابی دنیا و زنده گی جاویدانه بودن در جهان ابدی باشد

دوستان عزیز بیایید پیش از آنکه از این دنیا فانی فنا شویم و بمیریم خود را خاک فکر کنیم . و اکنون نوعی زندگی کنیم که هزگز نمیریم زنده گی خود را به نحوی نظارت کنیم که مرگ هیچ گاه نتواند ما را غافل گیر کند .این تنها هنگامی ممکن است که در هر شب و روز باقی مانده خویش کار های نیک را به اساس دستورات الهی که خواسته تمام انسانهاست انجام دهیم و اعمال و کردار خود را حساب نماییم

زنده گی را اینگونه باید تصور کنیم: : هر لحظه که می کذرد و لحظه ء که می آید در این لحظه ها هیچ اعتبار نیست،هر نفس که بالا می رود دوباره پائین می شود در آن اعتبار نیست،ما همه به این ایمان داریم که مرگ حق است اما کسی نمی داند که مرگ چی وقت به سراغ ما میاید، ممکن مرگ از طرف خدا در یکی ازاین لحظه هابه سراغ ما برسد.
و نباید فراموش کرد، در قسمت پیشرفت زنده گی به نحوی تصور کنیم که تا جهان زنده است ما هم زنده هستم و هیچوقت ازپیشرفت، آبادی و کار های نیک دست نکشیم.
به امید زنده گی خوب و جاویدان برای همه.

نویسنده :محمد عظیم الفتی

http://www.dariulfati.blogspot.com